Flak 88

Proizveden je u Krupovim fabrikama, u više varijanti. Zapravo Flak 88 je naziv za više različitih podtipova oruđa. Podtipovi su Flak 18, flak 36, Flak 37, Flak 41 i Flak 37/41. Korišćeni su u jedinicama protivvazdušne odbrane, ali i u drugim ulogama. Najpoznatija druga uloga je bila protivtenkovska; Flak topovi su imali znatno veći domet od svakog tenkovskog oruđa kojim su raspolagali saveznici, tako da bi zahvaljujući velikom kalibru svaki saveznički tenk stradao od ovog oruđa. Kasnije u toku rata, ovaj tip topa je ugrađivan i u tenkove Tigar i Kraljevski Tigar, kao i u samohodne oklopljene topove (Panzerjäger) tipa Jagdpanter i Jagdtigar. Oruđe se nalazi na četvorokrakom postolju, od kog se nikad ne odvaja. U transportu se dva kraka savijaju nagore, te se na dva prava kraka montira po jedan par točkova na posebnoj prikolici. Ceo ovaj sastav je tegljen sa poluguseničarom.

U određenim uslovima, top je korišćen u protivtenkovskoj ulozi sa prikolice, te je na taj način postizao veliki stepen pokretljivosti. U protivtenkovskoj ulozi top je bio opremljen oklopnim štitom za posadu. Kasnije, u toku rata, razvijene su posebne verzije ovog topa isključivo namenjene za protivoklopnu borbu koje su takođe bile opremljene oklopnim štitom za posadu i koje su bile znatno niže od protivavionske verzije što ih je učinilo lakšim za sakrivanje i kamufliranje.

Ipak glavna namena ovog oruđa je bila protivavionska borba. Oruđa su imala vertikalni domet od 8 do 15 kilometara, zavisno od tipa, dok je horizontalni domet bio između 14 i 20 kilometara, zavisno od tipa. Uvežbana posada je bila sposobna da ispali do 25 granata u minuti (tip 41). Dužina cevi je bila od 4,93 metara do 7,74 metara (ovo posebno na tipu 41, koji je u suštini bio nepokretan, i korišćen u odbrani gradova, na pripremljenim protivavionskim položajima).

Tip 41

Gotovo isključivo korišćen za odbranu nemačkih gradova, u velikim baterijama. Baterije su se sastojale od velikih reflektora za pretragu noćnog neba, komandne stanice, komore i topova. Kompleksna elektrika ugrađena u topove je posadi davala, na osnovu položaja svetla, koordinate za paljbu, na koje se nišandžija usmeravao. Na datu komandu, celokupna baterija bi osula paljbu po određenoj tački na nebu. Granate su bile tempirane na određenu visinu, te je visina dejstva PVO bila zona u kojoj piloti nemačkog ratnog vazduhoplovstva nisu leteli, dok su ispod i iznad zone uništenja ulazili u borbe sa neprijateljskim letelicama.

Jedan primerak Flak 88 topa se nalazi ispod Vojnog muzeja na Kalemegdanu.